De eerste maand van 2018 zit er al weer op ... waar blijft de tijd ?
De tijd blijft op zich nergens, want tijd als een gegeven bestaat niet, alleen de ervaring van tijd is echt.
En de ervaring van tijd is voor velen aan het veranderen, niet de tijd zelf, want die bestaat niet echt als een vast gegeven.
Tijd is altijd al een mysterie geweest voor de mens en haar wetenschappers en tegelijk ervaren we het allemaal en altijd (in deze realiteit) door middel van de natuurlijke cycli in onze realiteit.
Als je je gaat verdiepen in wat tijd nu eigenlijk is, kom je voortdurend paradoxen tegen.
Paradoxen zijn voor veel mensen verwarrend ... is het nu dit óf is het nu dat. Hetgeen impliceert dat het niet allebei zou kunnen.
Een paradox kun je echter beter vergelijken met een munt of medaille. Er zijn altijd twee kanten en een neutraal midden en de beide kanten zijn even waar.
Om tijd te kunnen ervaren is er een ruimte nodig om door te bewegen. Tijd en ruimte zijn in een fysieke realiteit aan elkaar gebonden, het tijd-ruimte continuum.
Eén van de buitengewoon interessante veranderingen die we als mensheid beginnen te ontdekken, is dat we naar een realiteit aan het shiften zijn met een lagere dichtheid (density) waarin duidelijker wordt dat onze tijd en ruimte helemaal niet lineair is.
Waarin ruimte meer 'kneedbaar' wordt en tijd niet meer één continue lijn blijkt te zijn.
Waarom is dit belangrijk om te gaan beseffen ?
Omdat vasthouden aan de oude dogma's over tijd en ruimte ons automatisch vasthoudt ('locked') in de realiteit en de dichtheid en daarmee de beweging naar een andere realiteit verhinderd.
Het is namelijk niet zo dat onze realiteit verandert en daarmee het bewustzijn van de mensheid. Ons bewustzijn verandert en we shiften daardoor naar een andere realiteit en het bewijs daarvan is onze perceptie (waarneming) van die andere realiteit.
Het jezelf toestaan van het loslaten van oude overtuigingen, hoe persistent deze ook kunnen zijn, is een voorwaarde voor verandering.
Welnu, laten we even bij de tijd blijven ... en dan bij de paradox van de tijd.
Ons gebruik van taal is een perfecte afspiegeling van deze paradoxen rondom tijd.
Want als je bijvoorbeeld geen tijd hebt, ben je dan tijdloos.
Als je geen tijd hebt ... ben je dan tijdloos ?
Logischerwijze zou je zeggen van wel, maar de ervaring voelt meestal heel anders.
Iemand die geen tijd heeft heeft het meestal heel druk (beweegt heel intensief in deze fysieke ruimte) en iemand die tijdloos is heeft letterlijk alle ruimte.
En tegelijk zijn alle onze klokken afgesteld op die ene atoomklok, zodat we als het ware allemaal 'dezelfde (hoeveelheid) tijd' hebben.
Klaar voor de paradox ?
Een foton (een lichtdeeltje) beweegt met de snelheid van het Licht (ca. 300.000 km per seconde in ónze huidige realiteit) en geeft de begrenzing aan van de waarneming van onze fysieke realiteit.
Een foton beweegt dus heel hard, zo hard dat de tijd voor het foton zelf stil staat en de ruimte oneindig is, zo is de verwachting van de kwantum wetenschap.
Bashar heeft het ooit als volgt uitgelegd ...
Stel je voor dat tijd-ruimte één ding zijn met twee uitwisselbare aspecten. Hoe meer ruimte je gebruikt, hoe minder tijd er is en andersom.
Stel dat je niet beweegt. Dan gebruik je heel weinig ruimte een heel veel tijd.
Stel dat je beweegt met bijna de snelheid van het licht, dan gebruik je heel veel ruimte en bijna geen tijd.
Hij legt daarbij uit dat wij feitelijk de ervaring van tijd creëren.
Op het moment dat wij doen wat wij het allerliefste zouden doen in ons leven, het volledig volgen van onze passie, zo goed als we kunnen, op dat moment stopt het verouderingsproces.
Op het moment dat wij volledig resoneren op onze kern-frequentie (zeg maar 'onze persoonlijke lichtsnelheid'), vervalt de ervaring van tijd en daarmee stopt / vermindert onze creatie van tijd waardoor veroudering vermindert cq stopt.
Dit herkennen we allemaal wel. Dat als we helemaal ergens helemaal in op gaan, dat tijd op de klok voorbij vliegt, terwijl in onze beleving we pas net even bezig zijn geweest.
En mensen die echt plezier in het leven hebben zien er veel jonger uit.
Dus terwijl de collectieve klok voor iedereen hetzelfde tikt, kunnen we meer ervaren in minder tijd en jonger blijven door onze passie te volgen.
Hetgeen feitelijk hetzelfde is als verhoging van je frequentie en het gaan leven vanuit je kern.
De ouderdom van ons lichaam heeft daarmee relatief weinig te maken maken met het verstrijken van de 'kloktijd'.
Creating Less Time
Questioner : You're saying that you are beginning to experience all time as now?
Bashar : Yes. Because we (Sassanni) are moving from physical to non-physical, our reality is almost completely blended as one idea.
Questioner : Okay. I think it's going to take a while for it to sink in.
Bashar : If you say so. But that's how you create more time, with that definition.
For the time you will experience will all be worth experiencing and will all be beautiful.
The sooner you allow the time you do create to be worth experiencing, the less of it you will perceive, paradoxically enough.
Questioner : Wait a minute. Say that one more time.
Bashar : All right. When you allow whatever time you do create for yourself to experience, to be experienced in full joy, then paradoxically you will actually experience less time.
When you live in the moment, you don't create as much time.
Only the waiting for something else, the non-acceptance of the current reality is what creates the time that happens in-between.
from Blueprint for Change ~ Bashar
Tijdreizen en Tijdlijnen
Nu horen we veel mensen praten over ervaringen van vorige levens en het ontmoeten van onze toekomstige zelf.
Deze ideeën omvatten de aanname dat er zoiets bestaat als verleden en toekomst.
En tegelijk weten we dat er feitelijk maar één moment bestaat : NU
We kunnen wel denken aan vroegere ervaringen. We halen dan herinneringen op, maar dat doen we wel nu.
En het is nog maar de vraag of de herinneringen aan een event nog wel het oorspronkelijke event weergeven.
Is het verleden dan eigenlijk het verleden en bestaat er wel zoiets als de toekomst ?
Voor onze ervaring in deze derde en vierde dichtheid kan het misschien wel zo lijken, maar in dimensies voorbij de onze bestaat tijdruimte niet zoals in onze fysieke realiteit.
Ons hogere bewustzijn is niet gebonden aan onze fysieke realiteit en ervaart helemaal geen tijd. Die ervaart alleen hier en nu.
Je zou kunnen zeggen dat er in onze fysieke realiteit als het ware een (rode) draad door je leven loopt en iedere ervaring wordt aan die draad toegevoegd, noem het je tijdlijn.
Sommige ervaringen liggen voor de andere en daarmee definiëren we die ervaringen als verleden.
Andere ervaringen verwachten we te zullen gaan hebben en die noemen we toekomst.
Je ervaringen liggen hier als het ware in een bepaalde volgorde en creëert daarmee de illusie van lineaire tijd.
Als er dan feitelijk maar één moment bestaat, dan bestaat alles tegelijkertijd.
De creatie ('existence') zelf bestaat in zijn volledigheid, heeft altijd bestaan en zal altijd bestaan.
Alles bestaat al. Existence groeit niet en krimpt niet.
Alleen onze ervaring van 'existence' daarentegen die verruimt zich en verandert omdat ons bewustzijn verandert.
Dit betekent dat alle mogelijke tijdlijnen al bestaan.
Bashar legt hierover uit dat alle mogelijke ervaringen in 'existence' bestaan als een soort van bevroren plaatje ('frame') ... miljarden van miljarden van miljarden .... enzovoorts.
En net als bij een film zie je beweging en verandering doordat de frames worden belicht en geprojecteerd.
Op dezelfde wijze gaat ons bewustzijn per seconde door miljarden frames heen, daarmee een ervaring creërend in een bepaalde volgorde.
Al die frames hebben allemaal hun eigen specifieke frequentie en je selecteert de frames die je wilt ervaren met behulp van je eigen frequentie.
Het is waarschijnlijk een versimpeld model maar het geeft ons een beetje begrip van hoe het mechaniek werkt.
Hoe wij de realiteit kiezen (bewust of onbewust) die we ervaren.
En dat we niet de realiteit veranderen, de frames veranderen namelijk niet, maar hoe we kiezen voor een andere realiteit, andere frames, of misschien wel een andere film.
Want die andere frames en films bestaan al, maar vragen om een andere frequentie om ze te kunnen waarnemen.
Zoals Bashar zou zeggen ... You cannot perceive what you are not the vibration of first !'
Teruggaan in de tijd, naar vorige levens bijvoorbeeld is daarmee niet letterlijk teruggaan in de tijd, want alle frames bestaan nu.
We maken een link, een uitstapje naar een tijdlijn met frames die lijken op het event waar je naar toe wilt.
Dat een persoon dit kan is omdat deze een frequentie heeft die overeenkomt met frames op die tijdlijn en omdat de frequenties met elkaar overeenstemmen kan het niet anders dan dat daar relevante informatie op te halen is voor deze persoon.
Het grappige daarvan is, dat zodra onze frequentie NU verandert, verandert ook de links naar andere frames en tijdlijnen en dat veroorzaakt dat onze perceptie van 'het verleden' (ofwel onze herinneringen) veranderen.
Ons verleden is inderdaad helemaal niet zo gefixeerd, maar beweegt mee (ontstaat zelfs) vanuit het heden.
Zolang wij nog sterk verbonden zijn met deze tijdruimte realiteit is het in ons dagbewustzijn nauwelijks mogelijk een overzicht te krijgen van alle mogelijke tijdlijnen, zoals andere beschavingen in dimensies voorbij tijd en ruimte dat wel kunnen.
Dat maakt dat deze beschavingen in staat zijn vanuit onze toekomst (zoals wij dat waarnemen) vandaag contact met ons te maken in onze tijdlijn.
Hieronder volgen nog wat kleine toevoegingen van Bashar, hij heeft hier al heel veel over uitgelegd en onze ervaring is dat je dit heel vaak moet horen voordat het begint te dagen.
Soms in hele diepe trances weet je het helemaal en als je terug bent in deze realiteit ben je het ook zo weer kwijt.
Einstein zei niet voor niets 'time is an illusion, but a very persistent one'.
Reizen door Ruimte
Questioner : Bashar, can you travel to any space and time?
Bashar : Absolutely.
Questioner : So it's completely limitless?
Bashar : Absolutely. Because space and time are your own definitions.
You see, we understand that an object does not exist within time and space, but that space/time are properties of the object, and can be changed.
In a sense, that's how our spacecraft travel.
They are projected into astral material, and then they are redefined with a vibration that represents the space/time locale we wish them to be at.
They are then reinserted into physical materiality at whatever locale is representative of that vibrational equation – having in a sense avoided the issue of travel altogether.
Instantaneous teleportation.
It is not really breaking the speed of light; it is not traveling within your dimension at all.
Tijd Reizen
Questioner : You say you create your isolation field around your spacecraft, and redefine the space/time coordinates to relocate to another place.
Can you define the space/time coordinates in such a way as to transport back to what we call our past or our future?
For instance, can you move to planet Earth in the 15th century?
Bashar : Yes. Space/time is one thing. Traveling in space is traveling in time; traveling in time is traveling in space. It is one thing.
However, recognize that everything will still fit in place, even from the apparent linear point of view.
So any apparent changes that may appear to take place within any previous time track you came from, will actually not be taking place in that literal time track,
but in one parallel to it.
Questioner : In other words, you could step into your craft and go back in time and change the past ?
Bashar : If you are assuming that you wish to change the way something happened, then to make that change, then you can go back to the exact same time track where you left off.
But there will be no apparent change, because the change you made is not what happened in your current time track.
The change can be made there, forming an alternate time track by definition.
The change, so to speak, is not a change. It is part of the normal history of a parallel time track you can move to.
So if you wish to see the effect of the so-called change, you must go to the present of the parallel time track, where you made the change.
Let's say there is time track A and time track B.
Time track A is your time track, let us say, your history. Time track B is another history altogether.
Everything is occurring simultaneously. Let us say time track A and time track B are very similar.
When you "change your past", you are simply shifting gears into another time that contains that ability to change, so you will have the experience of that change in your new present.
You cannot change history.
More correctly, you alter yourself to another history that is appropriately representative of the change you desired to make.
And the same applies to moving to the future.
from Blueprint for Change ~ Bashar
Het goede nieuws is dat verandering van realiteit dus eigenlijk niet lang hoeft te duren.
Als we collectief een andere frequentie durven toe te laten en ons licht te laten schijnen, dan shiften we automatisch naar een tijdlijn die deze frequentie reflecteert.
En daarmee komt uiteindelijk alles weer terug bij onszelf ... lekker onszelf zijn en doen waar we het gelukkigste van worden !
En de tijd zal het ons leren ...
